*******************************
“Off ! of of of !!!..” diye bağırdı. Penceresi yemyeşil bahçeye bakan odada çalışma masasında, elinde parmaklarının arasında sıkıştırdığı kalemle öfkeden titriyordu. Odanın kapısından telaşla içeri karısı girdi.
“Canım n’ oldu?”
“Olmuyor Ayla, yazamıyorum !” dedi öfkeyle.
Ayla fonda çalan müziği kapattı ve hemen sıcak, şefkatli elleriyle ona sarıldı. Parmaklarından sanki onun bedenine sakinlik zerkediyordu.
“Bu tıkanıklığı kaç kez yaşadık bitanem... dert edecek birşey yok eminim. Çok üstüne düştün bu hikayenin, bence çıkalım deniz kenarına gidelim biraz. Sana iyi geliyor daima. Ne dersin? Hem bir kaç sandviç de hazırlarım, sevdiğin limonatayı da termosa koyduk mu, tamam” diyerek soran gözlerle ona bakarken, bir yandan elleriyle omuzlarını ovuyor, sırtını kaşımakla okşamak arası bir dokunuşu da sürdürüyordu. Sakinleşmişti, ağzından biraz önce fırtınalar çıkan adam değil, minik bir çocuk vardı şimdi.
“Tamam” dedi. Ayla sevinerek, “Peki, sen giyin ama şapkanı da mutlaka al, ben de hazırlanıyorum” dedi ve koşturarak mutfağa yollandı.
(devam edecek)
{ಠ,ಠ}
|)__)
-”-”-
(not: fotoğraf Google görsellerden alıntıdır
Virginia Woolf' un çalışma odası-
fotoğrafı çeken:Eamonn McCabe )
Vay ters köşe ha!
YanıtlaSilLakin benim son kilobyte'ımda böylece bitti. Şubat 15 te görüşürüz...
Hiimmmm.. yani hep cepten mi bağlanıyorsun yahu?? 😔😕
YanıtlaSilEvet :) bunu da wireless'ı olan bir cafeden yazıyorum.
SilArada kafelerden selam çakarsın 😊😉
YanıtlaSilIlk 3 bölümü okudum devamini bekliyorum 😊
YanıtlaSilBekliyoruz👍🏻
YanıtlaSilHosgeldiniz Derya 😊 Tesekkurler ilginize.. birazdan yayinlayacagim..
YanıtlaSilSevgili Fatma yayina hazirliyorum su anda ☺😍
YanıtlaSilNasıl da yanıldım. Algım durmuş. Hikaye içinde öykü. Güzel valla. Yazamamak ne kötüdür :(( Güzeldi. Diğer bölümdeyim.
YanıtlaSilAh algıyı bir sonraki bölümde yine yanıltacağım Ece hanım.. :)
YanıtlaSil