"Aloooo", bir sessizliğin ardından sabırsızlıkla yeniden haykırır."Aloooooooo !!!" Karşıdan yanıt geldiğinde hemen toparlanarak,"Beyefendi elektriklerimiz 1 saati aşkın kesik?!"cümlesini, cevabını sabırsızlıkla bekleyen soru halinde söyler. "Ne aşkı kardeşim? Elektrikler diyorum, bir saatten fazla oldu kesik diyorum. Doğalgaz da gitti haliyle, bu havada donuyoruz diyorum. Bu kesinti nedir diyorum, ne zaman gelecek diyorum?"cümleleri karşısında, ahizenin ucundaki kişinin, lafı en sonundan (!) anladığı da ayan beyan ortadadır. Suratının aldığı ifadeden, doyurucu bir cevap gelmediği belli olan adamcağız,"Hay ben ......." noktalarıyla bezediği bu anlamsız konuşmayı sonlandırır. Balkona çıkar, arka arkaya alıp verdiği nefesle beraber etrafı, gösteri sahnesine pompa edilmiş beyaz dumanlara benzer bulutlarla kaplanır. Aklına bir hinlik gelmiş gibi gözleri parlar ve tekrar içeri girer. Telefonu eline alır, aynı numarayı çevirir. Numara düştüğünde, şimdiye kadar seyrettiği onca film, tiyatro ve dizilerden edindiği tüm karakterlerden birikimle, cümleleri ağzında geveleyerek konuşmaya başlar. "Aluoww, Pendik Betler Amirliğinden arıyorum, suç mahallinde çatışma olduğundan, derhal Gülibik Mahallesine elektrik verin!" Belli ki karşı taraf tedirgin ve tereddütlü bir cevap verir, buna mukabil hemen"Sen beni duydun mu kardeşim, devletin işiyle uğraşıyoruz biz de, yazışmalar müdürler arasında sonra da yapılır ! Senin kadar ben de emir altındayım. Derhal dedim sana derhal ! Kanun konuşuyor !" diye haykırır. Telefonu kapatıp derin bir nefes aldıktan 2 dakika sonra elektrikler gelir. Pencereye yanaştığında kendi bölgelerinin ışıklandığını farkedince, yüzünde bir aktörden alıntıladığı yamuk gülümsemeyle, yarım kalan filme eşlik edecek kahveyi hazırlamak üzere mutfağa yollanır.
{ಠ,ಠ} |)__) -”-”-
not: kullanılan gif Google görsellerden alıntıdır.
Başlayan bir günü, diğer günlerden ayırdedebilecek şey, güne başlarken hissedilen şeylerdir. Eh biraz güneş varsa herşey bir anda değişebilir.
Koyu renkli bir gün, koyu renkli perdeler arkasında kaybolur gider. Böyle bir güne gözünü açmadığı gibi, yüreğini de açmaz insan. Ayaklar sürüklenir, yerdeki tozlarla beraber... Öyle çabuk geçer ki saatler, nasıl olduğu anlaşılmadan akşamın kör kuyu hali çöreklenir en kuytulara. O yüzden sevmez insanlar kışı. Karanlık yüzlü bir akrabaları gelmiş gibi, bir an önce gitmesini beklerler.
Bunu bekleyenlerden miyim?.. Hayır. Herşeyin karanlık yüzüyle tanışmak zenginliğine ermek isterim.
İçine işlemesine izin vermemeye çalıştığı ayazdan kaçarak, istasyona giren trene bindi hemen. Kör adımlarla, bir sürü ayak arasından kendine bir yön bulmaya çalıştı. Bu sefer tren içindeki aşırı sıcaklığı bertaraf etmeye uğraştı. Önce bere, sonra eldivenler, ardından atkıyı çekip çıkardı. Paltosunun düğmelerini açıp, hem kalorifer hem de insan nefesinin bunaltıcı havasından uzaklaştı. Sabah saatlerinin telaşlı yolcularını taşıyan tren tıklım tıklımdı ve her istasyonda biraz daha yolcu alarak sıkışıklığı artırıyordu.
Çantasındaki su şişesini çıkartıp bir yandan dengede durmaya çalışarak, suyu yudumladı. Uzun zaman olmuştu sabahın erkeninde yollara düşmeyeli. İş hayatından diplomasını yıldızlı belgelerle alarak, saatleri kurma enstitüsüne veda mektubunu göndermişti.
İnsanların yüzündeki ifadeleri izlemeye başladı. O sırada kenarına tutunduğu oturma yerinin sahibi kalktı, hemen yanında duran genç kız "Buyrun siz oturun" deyince, içinden binlerce teşekkür geçerken dışından bir tanesini söyledi. "Acaba hasta mı gözüküyorum, yoksa yaşlı mı?" diye geçirdi aklından. Ama ne sebeple olursa olsun, kolunu yormayacağı için memnundu. Son duraktan bir öncekinde nerdeyse tüm tren boşaldı. Onlar, deniz yolunu tercih etmeyenlerdi. Son durağa yaklaşırken bir çift gözle karşılaştı aniden. Tanıdığı biri değildi ama çok dikkatli bakıyordu. Önemsemedi, bakışlarını kaçırdı. Son durakta inmeye hazırlanırken tek tek çıkardığı tüm giysileri yeniden giyindi.
Binadan dışarı çıktığında lodos, bereden çıkan saçlarını uçurdu, yüzünü de yalayarak. "Bu yollarda sürekli bir sıcak bir soğuk ortam değişikliğinden, daha beter hasta olmazsam iyidir" diye düşündü. Kıyıya yanaşan motora koşturdu ve bir yer bulup hemen oturdu. Yine soyunma faslı başladı. Kulağında sürekli dinlediği radyonun melodileri, rehavetle denizin üstünde salınmaya bıraktı bedenini. Mendireği geçince açık denizde dalgaların büyüklüğü motoru sallamaya başladı. Hiç bir zaman korkmamıştı bundan, yüzünde hafif tebessümüyle dalgaların kabarıp alçalmasını izledi. Başını soldan sağa çevirirken yine bir çift gözle buluştu gözleri. Oydu, trende gördüğü adam. Şaşırdı ama belli etmedi."Niye heyecanlandım ki şimdi?" dedi kendi kendine.
Koridorun diğer tarafındaki koltukta yer boşaldı, adam gelip oraya oturdu. O yöne bakmadığı halde, adamın ona baktığını hissediyordu. İneceği iskeleye geldiğinde kalktı, koridorda sıra halinde duran insanların arkasında beklemeye başladı. Tam o esnada önündeki boşluğa o girdi ve durdu. Tam önündeydi. O kadar yakın duruyordu ki, daha fazla heyecanlandı. Adam arada arkasında olup olmadığını kontrol ediyordu. Beraberce ilerlediler. Motordan inince adam arkasında kaldı. "Herhalde aynı otobüse bineceğiz" diye düşündü. Hızlı adımlarla otobüse bindiğinde, hemen hareket etti. Etrafına bakındı, göremedi. Hafif bir hayalkırıklığı yaşadı ama "Kısa bir sabah macerası işte" dedi.
İneceği durağa geldi, karşıdan karşıya geçip, randevusunun olduğu binaya girdi. Asansöre doğru yürürken önünde bekleyen bir kişi olduğunu gördü. 3 kişilik asansörün önünde hep kalabalık olduğundan şansına sevindi. Kapı açıldı, bindiler ve "Hangi kata?" diye soran adama baktığında, trendeki adam olduğunu şaşkınlık ve heyecanla gördü.
