
Hayatımızın anormalleşmisinin üzerinden tam 1 sene geçti.
Ne gezebildik, ne dostlarla yakınlarla sarılıp gülebildik, ne ağlayabildik,
ne de ciğerlerimize oksijeni tam kapasite doldurabildik.
Hayallerimizi ertelediğimiz ve sanalda yaşadığımız koca bir yıl.
Önceleri korkarak, saklanarak sonra gelen -doğru/yanlış- bilgilerle biraz rahatlamaya, kendimizi bırakmaya meyillendiğimiz ve yine sil baştan başladığımız dönemler.
Bunlar da geçecek, tıpkı bizim yüz yıl önce yaşanan olaylara bakıp da "vay be, neler yaşanmış" dediğimiz gibi bu günlere de birileri bu cümleleri sarfedecek.
Ve şimdi bahar geliyor, kıpırtıları dallarda ve kuşların cıvıltılarında başladı bile. Korkunun, gerginliğin renklerini üzerinden atıp, tüm renkleri kuşanmaya başladı doğa.
Bizim de ona uyumlanma günlerimiz başlıyor. Hava ısınıyor, giysiler hafifliyor, yiyecekler çeşitleniyor, balkon ve bahçeler düzenleniyor.
Ben artık güvenli şekilde, bu yaptığım eyleme soğuk bakmayan dostlara sarılıyorum. İçime nasıl huzur doluyor anlatamam. Kalp kalbe değdiğinde, can cana geçtiğinde beden rengim bile farklılaşıyor.
Şarkıda geçen tüm ihtimallere ve gerçeklere sevgiyle gülümsüyorum.
💓
|)__)
-”-”-
not: kullanılan gif Yandexten alıntıdır.