14 Nisan 2011 Perşembe

doğum





Doktor muayenesini bitirdi ve hastasına gülümseyerek, "herşey yolunda yarın doğuma hazırsın" dedi. Kadın ve adam çok sevindiler. Bu ikinci çocukları olacaktı. Kimliğini bilmiyorlardı ve önemli de değildi. Birbirine değmiş iki kalpten bir çiçek hayat bulacaktı. Elele tutuşup yarın için verilen randevuya hazırlanmak üzere evin yolunu tuttular.

**************

Evden tatlı bir heyecanla çıktılar. Hastahaneye vardıklarında kapıda doktorlarıyla karşılaştılar. Doktor; onlardan önce bir hastası olduğunu ve herşey yolunda giderse saat 10 civarında doğumhaneye alacağını söyledi. Bir hemşire onları kalacakları odaya götürdü. Eşyalarını yerleştirip, yatakta yanyana uzandı çift. 

Bir kaç saat sonra bebeklerini kucaklarına alacaklarından, ona düşündükleri isimden, 4 kişilik güzel bir aile olacaklarından ve geleceğe dair bir çok güzel günlerden söz ettiler, birbirlerine sarılarak. Saatin 10 a yaklaştığını farketti adam ve doğruldu. Tam o esnada iki hemşire odaya girdi ve hastayı hazırlamak istediklerini söylediler. Giyindi, yatağa uzandı ve birlikte koridorlardan geçtiler, asansöre bindiler.

Doğumhane kapısına geldiklerinde, sevgiyle dokunup öptü "seni seviyorum" dedi ve kapılar kapanana kadar ardından baktı.


Böyle zamanlarda kısacık anların asır gibi geldiğini biliyordu ama beklediğinden daha da kısa sürmüştü bekleyiş. Kapı açıldığında saatine baktı, 11 i 5 geçiyordu. Hemşire şu klasik cümleyi söyledi "müjdemi isterim, bir kızınız oldu" dedi. Adam sevincini, heyecanını belli etmemesi gereken bir terbiye ile yetiştirilmişti, yüzünde sadece ağlamakla gülmek arası bir ifade belirdi ve "teşekkür ederim, çok teşekkür ederim" diyebildi güçlükle.


*********************

Adam ve kadın odada güneşin ortalığı aydınlatmasını izliyorlardı. Güneş, sanki cennetten  iniyormuş gibi ışık hüzmelerini bebeğin bedeni üzerinde dolaştırıyordu. Huzur varsa bu dünyada, şu anda odanın içindeydi. 


Bu yüzden geçirdikleri her anın tadını hatırlamak için bebeğin adını "Momentos" koydular.






{ಠ,ಠ}
|)__) 
-”-”-