Mutluluk

Uzun zaman sonra, tekrardan evimdeyim.

Valizimi boşaltayım, çamaşırları da yıkayayım falan derken,

Anca oturdum çalışma masamın başına.

Karşımda resimde gördüğün biblo:

SENI MUTLU EDENİ DAHA ÇOK YAP

Diyor.

Defalarca duyduğum bu söz, bu sefer farklı etki ediyor.

Normalde hayatımda eksikliğini hissettiğim şeyler üzerine meditasyon yaparım.

Yolumun tıkandığı noktalarda kendimi geliştirip sorunlar olarak algıladıklarımı aşmaya çalışırım.

Fakat son zamanlar o kadar yoğun geçti ki,

Düzenli bir şekilde yapmak istediğim birçok şeyi yapamadım.

Ortam müsait olduğundan hayallerimin de ötesi güzellikte olan yerlerde yürüyüşler yapabildim sadece.

Bir şey düşünmeden. Kendime bir hedef koymadan. Adım sayacıma bakmadan.

Sadece yürüyüp bu sonsuz yeşilliklere bakarak hayran kaldım.

Önce içimde bir şükran duygusu doğdu, etrafımdaki bu doğaya

ve hayata, bir süre burada olmamı sağladığı için şükrettim.

Bu duyguyu hissettikçe, uzun zaman sonra içimde umut, sevgi, heyecan, merak gibi duygular canlanmaya başladı.

Yanlış anlama.

Bunları normalde hissetmiyorum demek istemiyorum.

Ama yürürken gözümden yaşlar süzülecek yoğunlukta hissetmiyorum.

Farkına bile varmadan bu duygulara odaklandım,

ertesi güne acaba ne hissedeceğim heyecanı ile uyanmaya başladım.

Ve ben farkında bile olmadan,

Mucize diye adlandırdığım minik minik şeyler olmaya başladı,

Kendiliğinden.

Duygularım, düşüncelerim ve dış dünya hizalandı sanki.

Ve Izmir’e döndüm.

Masamda duran bu yazıyı gördüm.

Ve şimdi ne demek istediğini daha iyi anlıyorum.

Özel olduğuna inanılan, yazın bu ilk gününde niyetim, beni mutlu eden şeyler aracılığı ile hayatı deneyimlemek, kendimi keşfetmek ve hafiflemek.   

                                                                    

{ಠ,ಠ}

|)__) 

-”-”-

not: kullanılan fotoğraflar miia.stella 'ya aittir.