bir gün

Dinlediği eğlenceli şarkıya gülerek eşlik ederken aniden gözleri doldu ve yaşlar akmaya başladı. Bu şarkıcı öldüğünde annesi çok ağlamıştı. Şimdi ikisi de yoktu ve o ağlıyordu. Ölüm, hayatla içiçe geçmiş, bağı kopartılamayacak denli kuvvetli bir zincir halkasıydı. Bunu her canlı biliyor yine de kabul etme sürecini travmalı yaşıyordu. 

Meydandaki kalabalıkta onu göremiyordu bir türlü. Biraz önden yürümüş, "dışarda seni bekliyorum" demişti. Ama onu göremiyordu. Yüzlerce insandan onu ayırd edeceğini biliyordu ama yoktu o insanların arasında. İçini kocaman bir sıkıntı kapladı. Telefonla aradı defalarca, ulaşamadı. Ümidini bu kadar çabuk yitireceğini tahmin etmezdi. Ne olmuştu bugün ona? Kendisi bile, kendisini anlayamıyordu. En sonunda telefonla iletişim sağlandı ve buluştular. Sitem etmeyi sevmese de, ederken buldu kendini. 

Ağır ağır yokuşu çıktılar. Rüzgar, saçlarını bayrak gibi dalgalandırıyordu. Bedenleri yokuşa ve rüzgara karşı koyarak ilerledi ve şarkıcının ebedi istirahatgahında durdular. Böyle bir manzaraya karşı ölü yatmak haksızlık diye geçirdi içinden. Ama kimbilir sessizlik çöktüğünde onlar bizden habersiz keyif yapıyorlardır diye, bir başka düşünceyi de misafir etmeden yapamadı gülümseyerek. Rüzgar iyice hızlanmıştı. Geri dönüşe geçtiler. Bir kalabalığa denk geldiler, birbirlerini kaybettiler. Çıkış kapısında bekleyeyim nasılsa gelecek dedi ama dakikalar ona yıl gibi gelmeye başladı. Anlaşıldı bugün bu duygu beni hep tedirgin edecek, diye düşündü. Kendini sakinleştirmeye çalışsa da ruhu, bugünden huzursuz rolünü kapmıştı bir kere. Yokuştan yukarı çıktığını gördü, ancak elini tutunca rahatladı. Beni bırakma dedi. 

Bu cümleyi yersiz buldu ama daha fazlasını haykırmak istiyordu. Haykıramadı, onun yerine ağlamaya başladı yine. Birlikte geçirdikleri her günün kıymetini bilen biri olarak bu davranışlarını yadırgıyordu. Ama günün içine ölüm karışmıştı bir kere. Hem manen, hem madden çok yakın hissetmişti bu duyguya kendini. Akşam olacak ve elleri bir sonraki buluşmaya ayrılacaktı, bu yüzden daha sıkı tuttu.

Gözleri nemli olsa da kalbini parlayan güneşe uzatırken, ruhunu da deli gibi esen rüzgara bıraktı.

{ಠ,ಠ}
|)__) 
-”-”-

Görsel buradan alıntıdır.