*******************************
Çok yalnız kaldın biliyorum. Seninle doğanlar çoktaan göçtüler. Hayat arkadaşın, bütün kardeşlerin, komşuların, arkadaşların... ama biliyorum seni en çok en büyük kızının ölümü yıkmıştı. O sadece kızın değildi, diğer 7 çocuğunu birlikte büyüttüğün, sırdaşın, dertdaşın, en yakın arkadaşındı aynı zamanda. Orda ilk defa kızmıştın, sorgulamıştın Yaradanı, "benim sıramdı" demiştin. Sonra iki çocuğun daha öldü ama sana onları söylemediler. Eminim ki, sen biliyordun, hissediyordun. Ama ilk çocuğunda artık takılı kalmıştın ve gün sayıyordun.
En son seni görmeye geldiğimde "artık gideyim" demiştin fısıltılı bir sesle... sana söyleyecek hiç bir şey bulamamış, susmuştum. Haklı buluyordum seni, uzak geçmiş görüntülerle yaşıyordun, dünün, ondan önceki günün yoktu. Gelen gideni ise, eğer araya zaman girerse unutuyordun.
Artık yarının yok anneanne... Haberini aldım, sessizce göçmüşsün bugün. Yarın seni toprağa verecekler. Orada olacağım, korkma. Sana söyleyeceklerim var. Ne zaman gelirim, orası bir muamma, ancak dağ gibi dedeme, gözümün nuru babama, cancağızım anneme selam söyle. Bak sakın şaşırma; dayımı da, teyzemi de orda görünce. Hepsini öp, kokla, onları çok sevdiğimi, burnumda tüttüklerini söyle. Zamanı gelir yine beraber oluruz.
Güle güle anneannem...
*********************
Başsağlığı
Ben uzaklarda olmalıyım, çok uzaklarda
Acılar unutulduktan sonra
Dönmeliyim.
Ölümlerin karşısında şaşırıyorum
Ne desem ki
Düşünüyorum.
Kalanları ağlıyor gidenin
Benim gözlerim kuru
Herkes bana bakıyor, biliyorum
İçlerinden geçenleri.
Başsağlığı dilemek
Garibime gidiyor
Ölen öldü, sen yaşa
Küçültmeye benziyor.
Beni böyle kitaplar mı yaptı ne
Kağıtlarda gidenlere içlenip ağlayan ben
Hayattaki ölümlerde put gibi duruyorum.
Ben canavar ruhlu muyum
Bir ölü evinde tek söz söylenmeden
Put gibi duruyorum
kimse anlamaz derdimi
Ben uzaklarda olmalıyım, çok uzaklarda
Bir yakınım öldümü.
Behçet Necatigil
{ಠ,ಠ}
|)__)
-”-”-
not: fotoğraf M©MENT©S arşivindendir.
