BİR KELİME = KOPİL

Kopil : (Rumca)

1. (isim, argo) Arsız sokak çocuğu.

      "Mahallenin kopilleri ellerinde fener, kapı kapı dolaşır para toplarlarmış." - Reşat Enis Aygen

2. (isim, argo) Babası belli olmayan çocuk.

* * * * *

Kelime Kökeni :

Yunanca kopéli, “oğlan çocuğu (argo ve lehçelerde)” sözcüğü ile eş kökenlidir.

Sırpça kopil, Arnavutça kopil (aynı anlamda). Yunanca ve Balkan dillerinde sözcüğün kökeni belirsizdir.

Tespit edilen en eski Türkçe kaynak :

[Ahmed Vefik Paşa, Lehce-i Osmani, 1876]

göbel, kopil : bacaksız velet

“Rum çocuğu” [Ahmed Rasim, Şehir Mektupları, 1897]

kopilin biri gürültüye gelmiş ciyak ciyak bağırıyor

{ಠ,ಠ}

 |)__) 

-”-”-

not: netfotograf.com dan alıntıdır. (Samet Mercemek)