baharın sonuna giriş

   

Geliyor yavaş yavaş gözünü sevdiğimin mevsimi, sonbahar... O gelirken ben de kendime geliyorum. Üstümdekileri silkeliyorum ağır ağır. Hani ölü toprağı derler ya, değil.. ağır bir sıcağı derimin üstünden kaldırıyorum ben de yavaş yavaş. Hoşgeliyorsun Sonbahar, hoşgeliyorsun sarı kırmızı yapraklar, rüzgarlar, yağmurlar...

Bir güzellemeyle merhaba !..

Her şeyi süpürebilirsin;
Sonbaharı süpüremezsin.

Sen her şeyi süpürebilirsin;
Sonbaharı süpüremezsin.

Yalnızsa
Sürekli bir sonbaharı
Süpürür hep..
Düşünemezsin.


Özdemir Asaf

yazmıyor ki alnımda

Ben her sabah kalktığımda
Düşüyorum bir boşluğa
Ne yazıyorsa alnımda
Sen yoksun hiç yanımda 

Anlamazlar halimi
Kim ne yapsın derdimi
Bilmezler özlediğimi
Yazmıyor ki alnımda

İstanbul'dayım takılıyorum
Doğru değil seni düşünüyorum
Bazen bir durup nefes alıyorum
İçimde bir umut bir umut
Nasıl şey bir güneş, bir bulut

Nasıl şey bir hatırla, bir unut...

gül ibrişim

Seyretmesi çok keyifli bir ağaç. Çiçekleri, bir balerin zerafetinde duruyor dallarda. Etrafına saçtığı koku ise, insanın aklını başından alacak cinsten. Saçaklı çiçeklerini alıp yüzüne sürmek istiyor insan. Göz ve burun algılayıcılarına müthiş hitap ediyor. Üstelik adı da kendi gibi zarif bir salınımda. "GÜLİBRİŞİM" insan söylemeye doymuyor... gülibrişim.. gülibrişim... gülibrişim... gülibrişi... 

not: ağaç hakkında detaylı bilgi için buraya tıklayın.