********************************
Sevgili Tanrı,
Seninle çok fazla konuşmadım biliyorum. Yemek vakti her sofraya oturuşumda şükretmedim verdiğin nimetlere. Sonra her akşam uyurken sana iyi uykular dilemedim. Yataktan her kalktığımda adımımı atabildiğim için bile belki sana teşekkür etmem gerekirdi.
Okulda da yanlışlarım oldu, iki kez kopya çekmeye çalıştım, gerçi başaramadım ama sen yine de bunlara kızarmışsın, biliyorum annem söylemişti. Bahçede oynarken de bir arkadaşımın düşmesine sebep olmuştum, sonra ordan kaçtım korkumdan, yardım bile edememiştim. Ama sadece korktuğum için, beni suçlayacaklarını düşündüğüm için. Bir keresinde de annemle misafirliğe gittiğimizde bize ikram edilmediği halde masada duran çikolatadan kimse görmeden yemiştim.
Senden tüm bunlar için özür diliyorum. Ama biliyor musun, ben bir keresinde yolda bulduğum yaralı minik kediyi, sokağımızdaki veterinere kadar taşıdım. Sonra ona bizim bahçemizde bakmıştım büyüyene kadar. Annem eve istemedi çünkü. Sonra bir keresinde de bir yaşlı amcaya karşıdan karşıya geçerken yardım etmiştim. Belki bilmiyorsundur, o bana teşekkür edip, başımı okşamıştı.
Tüm bunları neden mi söylüyorum? Eğer kızmazsan annem-babam için bir şey isteyecektim. Babam işinden ayrılmak zorundaymış, konuşurlarken duydum. Annem ona üzülmemesini, mutlaka yeni bir iş bulacağını söylüyordu. Hatta babama bir teklif gelmiş ama bizim yaşadığımız şehirden çok uzaktaymış, babam bizi bırakıp nasıl gideceğini söylüyordu anneme.
N' olur Tanrım, babama bu şehirde bir iş verebilir misin? Eminim senin elinde bir sürü iş vardır. Ben de bundan sonra sana herşey için teşekkür ederim, iyi bir çocuk olurum... Söz veriyorum !
Neal Street' te oturan Chloe Green
{ಠ,ಠ}
|)__)
-”-”-
Spama düşen yorumlar denetimden geçerek yayınlanacaktır.
Canım ya ne kadar duyarlı bir mektup bu..kurguna bayıldım ama o kadar gerçek ki..kimbilir kaç çocuk bunları düşünmüştür? yazmasa bile..sosyal yaramıza ne kadar yakın..:))
YanıtlaSilSevgili CWRM,
YanıtlaSilÇocuklar, tüm olumsuzluklarda kimse farkettirmese de onlara, en çok etkilenenlerdir. Kendi çocukluğumdan o kadar net biliyorum ki bu duyguyu; yazmak kaçınılmazdı. Sağol yorumuna, beğenine :))