Beklemek

Onlar yoktular. Havada beyaz kar taneleriyle beraber uçuştular. Gizemleri, korkularına yakındı. Atacakları adımları tartıyorlardı. İçlerini yakacak herşeye hem yakın, hem bir o kadar uzaktılar. Oturdukları semtlerde hep etraflarına bakındılar. Otobüste yanlarında oturan insanı o sandılar. Sinemanın önünde beklerken el sallayarak gelen birinin, arkalarındaki kişiye yaklaştığını farkedene kadar yükselen kalp atışı yaşadılar. İstekleri, kederlerinin önüne geçemiyordu. Yaşanmışlıkların izleri onları bir prangalı hükümlü gibi bağlıyordu. Dudaklarından çıkacak bir kelime, tek bir harf bu hayata izdüşümü olacaktı bedenlerinin. 

Beklediler, 

bekleyecekler, 
hala beklemekteler....

{ಠ,ಠ}

|)__) 

-”-”-

Ölümü Yaratan

 

Ne korkar, ne de umutlanır

Ölmekte olan bir hayvan.

İnsansa her şeyden korkarak

Umut içinde bekler sonunu;

Kaç kez ölmüştür de o,

Kaç kez dirilmiştir yeniden.

Yiğit ve onurlu insan

Yüz yüze gelince katilleriyle,

Şöyle alaycı bir bakış fırlatır

Soluğunu keseceklere.

Ölümü iliklerine kadar tanır o,

Çünkü insandır ölümü yaratan.

William Butler Yeats

(Çeviren: Cevat Çapan)

{ಠ,ಠ}

|)__) 

-”-”-

not:yazıda kullanılan görsel buradan alıntıdır.

Bazı günler...

Bazı günler geçmişi hatırlarız. Bir de fonda, o günlere uygun bir melodi çalıyorsa 

tamamdır. O günleri film şeridinde tekrar izlemek ister miydim? Hepsini değil, bazılarını..

bazı günleri özellikle izlemek isterdim. 

Ya siz?

{ಠ,ಠ}

|)__) 

-”-”-