"Kahretsin, şu telefon yan çizecek zamanı buldu!"
-Ne dedin?
"Kahretsin dedim... telefonun ses düğmesi bozuldu"
-Eeee?
"Biri aradığında sesi az duyuyorum."
-Ne yapmayı düşünüyorsun?
"Garantisi bitmiş, servisi nerde onu araştırıyorum."
-İyi işte.. bir adım atmışsın. Hem düşünsene bundan 25 sene önce telefon mu vardı.
"Haklısın.. nasıl bu kadar öncesi varmış gibi hayatımıza girdi bilemiyorum"
-Hıh.. dayatmalar hep bunlar.. şu telefon olmasa da olur.."
"Sahi sen bu düzen içinde nasıl telefon kullanmadan yaşıyorsun?"
-Algılarımı açık tutarak..
"Nasıl? Üçüncü gözün falan mı çıktı?"
-Dalga geçme, adam gibi dinleyeceksen dinle..
"Afedersin.. dinliyorum"
-Daha
önceleri insanlar birbirlerini dinliyorlardı. Sözler; havada kalan ve
bir rüzgar esintisiyle dağılan bir şey değildi. Kulak verilirdi herşeye.
İnsanların görüşmeleri, buluşmaları telefonla olmazdı ki. Diyelim bir
tanıdığına uğramak istiyorsun, çıkardın evden ve giderdin, kapıyı
çalardın ki genellikle kapı açılırdı. Kadınlar o zamanlar hep evdeydi.
Başka bir görüşme için orada karar verilir, ayrılınırdı. Kapı ya da
mahalle komşuları için sıkıntı yoktu. Çünkü evdeki ufaklıklar önden
gönderilir, bir manileri yoksa misafir geleceğini iletirlerdi.
Arkadaşlar bir sonraki toplantıyı, o görüşme içerisinde kararlaştırırdı. O saat ve gün belirlenen yerde beklerdi insanlar. O zamanlardan bu zamanlara geldik, göyya herkesin elinde şahsa özel iletişim aracı.. ama acaba kim gerçekten dinliyor birbirini. Ben kaç kez yanlış iletişim yüzünden sancılı görüşmelere şahit oldum. Değil dakika, saat gecikmesiyle randevulara gelenler, bir de gelmeyenler bile var.
Arkadaşlar bir sonraki toplantıyı, o görüşme içerisinde kararlaştırırdı. O saat ve gün belirlenen yerde beklerdi insanlar. O zamanlardan bu zamanlara geldik, göyya herkesin elinde şahsa özel iletişim aracı.. ama acaba kim gerçekten dinliyor birbirini. Ben kaç kez yanlış iletişim yüzünden sancılı görüşmelere şahit oldum. Değil dakika, saat gecikmesiyle randevulara gelenler, bir de gelmeyenler bile var.
"Yani eskiden bu yok muydu diyorsun?"
-Hayatın her döneminde eksik insanlar vardır elbet.
"Eksik?"
-Bilgi
eksiği, davranış eksiği, görgü eksiği, saygı eksiği... daha
sayabilirsin. Ama şimdi sürekli kulakta taşınan bu aletler yüzünden
beyin hücreleri de eksiliyor ve herşeyi unutan insancıklar dolaşıyor
etrafta.
"Peki napıyorsun? Yani birini özlediğinde görmek istediğinde atlayıp evine mi gidiyorsun?"
-Eğer sokağa çıkmışsam elbette ya işyerine ya da evine uğrarım. İkisinde de bulamazsam mutlaka bir kağıda not yazar bırakırım.
"Varsayalım bıraktığın not eline ulaşmadı.."
-Telepati diye bir şey duydun mu? Oturur onu çağırırım..
"Eee gelir mi yani?"
-Ben çok kez denedim.. sonuç başarılı.. denemesi bedava. Gücümüzü kullanmak tamamen bizim elimizde evlat.
O sırada kapı çalar, kapıyı açar. Uzun zamandır görmediği ve aramayı planladığı arkadaşı gülümseyerek ona bakmaktadır.
-"Sanki beni çağırdın gibi hissettim.. o yüzden geçerken mutlaka sana uğramak istedim. Nasılsın?" diye sorduğunda, şaşkınlıktan dona kalır.
|)__)
-”-”-
not: yazıda kullanılan gif google' dan alıntıdır.
Tekrar yayındır.
