📗 KİTAP MİMİ

Sevgili Bloggerlarımızdan İrem Can' ın başlattığı kitap mimine, Bilginin Penceresi katılıp (mimi burdan okuyabilirsiniz), beni de mimleyince bunu devam ettirmem kaçınılmazdı. Aşağıda soru ve cevaplar.

📖

1- Kitap size ne kattı?

Fikirlerimin gelişmesinde, hayata ve insanlara bakışımda önemli rol oynadılar. Düşünce yapım, kitaplar sayesinde oldukça geniş bir açıya vebilgi donanımına sahip oldu. Hayal dünyamın zenginliğini de es geçmemek gerek. Çok önemli bir dost benim için kitaplar.

2- Kitap arkadaş mıdır?

Kesinlikle evet diyorum ve sırdaş diyerek artırıyorum.

3- Neden kitap okuyorsunuz?

1. sorudaki cevaplarım için.

4- Kitabı ne sıklıkla okuyorsunuz?

İhtiyacımın ne zaman hasıl olacağını bilmiyorum ama bu süre bazen üç ayda bir de olsa, bir başka zaman iki günde bir kitap bitirmeme engel bir durum teşkil etmiyor. İhtiyacın zamanı ve kapasitesi belli olmaz.

5- Hangi tür kitapları okuyorsunuz?

Şiir, biyografi, tarih, felsefe ve aşk konulu kitaplar.

6- Kitap yazmayı düşündünüz mü?

Bir adet şiir kitabım var. Ve diğer tüm yazdığım herşey bloğumda. 

7- En sevdiğiniz yazar kim?

Bu soru çok kapsamlı. Dönem dönem çok sevdiğim ve ilgi duyduğum yazarlar, şairler oluyor. Ama hiç bir zaman es geçemediklerim Özdemir Asaf, Behçet Necatigil, Alain De Botton, Oruç Aruoba, Ferit Edgü.

8- Kitapları ciltler misiniz?

Hayır böyle bir alışkanlığım yok.

9- Gezi kitaplarını sever misiniz?

Evet, oldukça fazla bilgi almışlığım vardır onlardan.

10- Kitap alırken kapağına göre mi seçersiniz?

Bazen bazı kitaplardaki baskı türü beni çeker. Seçilen kitap ismi ya da arka kapaktaki yazı bende bir yerlere dokunur ve alırım. Ve genellikle de yanılmam.  

Bu mimi yapmak isteyenler parmak kaldırsın lütfen 😁

mimleyeceğim

 

{ಠ,ಠ}

|)__) 

-”-”-

.​

Bir kitap - Bir yaşam/İki kitap - Dostluk/Geriye Kalan

Evet bildiniz, daha önce Sevgili Blogdaşım Makbule hanımın UÇUN KUŞLAR isimli bloğunda yazdığı, karşılıklı kitaplaşma etkinliğimizin bendeki yansıması şu an okuyacağınız :)

Daha önce "Neden Blog Yazıyorum" başlıklı yazımda ifade etmiştim şiirlerim ve kitapla ilgili düşüncemi. Sadece insanlarla paylaşmaktı isteğim, yazdıklarımı. Bu düşünceden hareketle bir çok blogdaşıma yegane kitabımı gönderdim zevkle. Makbule hanıma kitap gönderimi esnasında postahanedeki yetkilinin de, bir şiirsever olduğu ortaya çıkınca epey uzunca sohbet ettik. Bir dahaki gidişimde kesinlikle kendisine de bir kitap götüreceğimi söyledim. 

Postahanedeki aksaklıklardan ötürü benim paketim geç geldi ancak o kadar güzel bir kuş eşliğinde geldi ki, sevincimden her şeyi unuttum. 

Minik bir dokunuşla nasıl da değişivermişti her şey. Uçun Kuşlar' dan minik kanat çırpışlarıyla gelip bilgisayarıma konan bu misafiri baş köşeye aldım.

2014 yılında basılmış "Geriye Kalan". Kitap içeriği anlatımlarıyla 244 sayfa. 242 ara bölümden oluşmakta. Hayatla ilgili tüm yaşadıklarını, tecrübe edindiklerini, gözlemlerini o kadar sakin, duru ve açıklayıcı bir dille anlatıyor ki, sanki karşılıklı konuşur gibi hissettim satırları okurken. Çocukken, gençken ve nihayet yetişkinken hissettiklerimi birebir aktarıyordu duru, sakin anlatımıyla Makbule Abalı. 

56. sayfada "Bir Düş müydü Öğretmenlik?" başlıklı yazıda, ilkokuldan bu yana kaç öğretmenimizin adının aklımızda kaldığını soruyordu. Kendime dönüp sorguladığımda, ilkokulda 5 sene boyunca öğretmenimiz olan kişinin adını çok net hatırladığımı ama bunun hiç de sevimli bir şekilde olmadığını farkettim. Zira bir çocuğun temel eğitimi en önemlisidir, minik bir zedelenme tüm hayatında büyük depreme yol açabilir. O kadar güzel detaylar vermiş ki sevgili Makbule öğretmen, çocukluğumda onun gibi bir öğretmenin eğitiminde büyümeyi isterdim doğrusu. 

Konuları aktarırken, satırlar o kadar zarif ve yumuşak bir anlatımla akıp gitmekte ki, aralara özlü sözler, kısa öyküler ve şiirler serpiştirip, ünlü yazar ve şairlerimizi de anmadan geçmemiş. Ayrıca bloğunun ismi olan "Uçun Kuşlar" ı, annesinin sevdiği şiirden esinlenerek koyduğunu anladım. 

Bir yaşamda tüm anların birikerek, acı tatlı anılardan oluştuğunu net bir ifadeyle anlatıyor. An' ı yaşarız ve ondan geriye kalanlardır anılar. Bir insanın ölene kadar hayattaki dersleri bitmiyor, kodladığımız tüm bilgilere, zaman ilerledikçe yenileri ekleniyor.

Daha önce yazılarından ve yorumlarından tanıdığım Makbule öğretmenimin, kitabın içerisinde satır aralarına, inci gibi dizdiği yaşamından ne kadar değerli bir insan olduğunu gözlemleyebiliyor insan okudukça.

Kitabın en son bölümü olan "Umutla Yaşamak" kısmından esinlenerek, umudun aslında hep yanıbaşımızda, bu zorlu zamanlarda bunu hatırlamanın değerli bir şey olduğunu söylemek isterim.

Teşekkürler Makbule Abalı...

{ಠ,ಠ}

|)__) 

-”-”-

not: fotoğraflar ​M©MENT©S​ arşivindendir.​