Hava kararmak üzereydi. Üst kattaki odaya hırkasını almak için çıktığında pencereden yansıyan kızıllık dikkatini çekti.
Hayatın; o pencereden bu denli sade gözüküp, detaylarında da bir o kadar ihtişam sergilemesi onu gülümsetti.
Aslında bu köye yerleşeli o kadar fazla olmamıştı ama düşlediği ve gerçekleştirmek istediği hayatın tam içinde olmak, hızla geçip giden yalnız zamanı elleriyle tutmak, gözleriyle anı izlemek ona iyi gelmişti. Oldukça basit bir yaşamın içinde olmayı öğreniyordu, onca öğretilerden sonra. Bu yeni bir şeydi ama korkmuyordu. Bedenini öylece suya bırakır gibi hayata bırakıyordu.
An, yaşanmayı bekliyordu...
{ಠ,ಠ}
|)__)
-”-”-
not: fotoğraflar M©MENT©S arşivindendir.
