Sevgili Blogdaşlarımız Taha ve Edischar' ın başlattığı, bu hafta 11.sine erdiğimiz #Ağaç Ev Sohbetleri son hız devam etmekte. Bu haftanın konusu bendenizden efendim.
"Ergenlik döneminizde rol model aldığınız biri var mıydı, kimdi? Yetişkin biri olduğunuzda bu rol model hakkındaki fikriniz aynı mıydı?"
Çocuklar, büyürken ailede birinden etkilenirler, erkek çocuklar babalarını örnek alırlar, kız çocuklar annelerini ya da kendinden büyükse ablalarını.
Davranışları, herhangi bir başarılarıyla toplumda kabul edilmiş ve örnek alınmaya aday kişiler, rol model olarak görülmektedirler. Mutlaka hayranlıkla baktığımız birileri vardır hepimizin. Kendimizi bu hayatta var etme çabalarımız biz küçükken başlar.
Ben nedense küçükken bir kız çocuğu olmama rağmen babamı örnek almıştım. Onun sakinliği ve sessizliğinin arkasındaki zenginliği farketmiştim. Bir insanın, kendinde saklı tutacağı ve zamanı geldiğinde ortaya çıkarmak üzere bilgi dağarcığının kapılarını yavaş yavaş açabileceğini ve bunun kendisine oldukça değer kattığını öğrendim. Onun ağzından çıkacak sorularımın cevaplarını, nasıl da tane tane dinlediğimi anımsıyorum. Kendi eliyle yaptığı kitaplığımızda çok kitap vardı ve mutlaka her akşam açar birini okur, sonra kafasını kaldırır, düşünür, arada kendi kendine sessiz hesaplaşmalar yapar ve sonra yeniden okurdu. Okumayı keşfetmeden önce onun anlatımları ile beslendim. Sorduğum herşeye cevap verirken, ben yeniden bir daha anlatsın, o bilgi dağarcığı hiç susmasın isterdim. O durumu, o yaşta tam bu cümlelerle kavradığımı elbette söyleyemem. Sadece izleyerek taklit etme yeteneğim, başkalarının bunu bende keşfine sebep oldu.
Şiir, edebiyat, kitap okuma alışkanlığı, sanat müziğine yatkınlık, sır tutmak, yaptığı işte titizlik hep ondan görerek taklit ettiğim ama sonradan da hayatımın merkezine yerleşen özelliklerim oldular.
Ergenlik ve sonrasında etkilendiğim şair, yazar, gazeteci kimlikleri olan kişiler de oldu. Parça parça onlardan da hayatıma eklediklerim vardı. Ancak ilk ve en önemli etkilenmeyi babamda yaşadığımı şu anda gayet net görüyorum.
Şimdi rahmetli olmuş babamın ardından baktığımda, işinde ve düşüncelerinde çok iyi ama kendini gösterme, ifade etme konularında eksik olduğunu ve çekingen, içe dönük yapısını görüyorum. Bu yüzden yaşamda istediği tonda ses çıkaramadığını anlıyorum.
Belki de bayrağı ondan tam da bu noktada bu yüzden devraldığımı, ileriye taşıdığımı algılıyorum. Babamı örneklediğim için memnunum ve kendimi geliştirmemi sağlayacak fikir yapısını bende işlediği için de.
Teşekkürler hayat !..
Ben nedense küçükken bir kız çocuğu olmama rağmen babamı örnek almıştım. Onun sakinliği ve sessizliğinin arkasındaki zenginliği farketmiştim. Bir insanın, kendinde saklı tutacağı ve zamanı geldiğinde ortaya çıkarmak üzere bilgi dağarcığının kapılarını yavaş yavaş açabileceğini ve bunun kendisine oldukça değer kattığını öğrendim. Onun ağzından çıkacak sorularımın cevaplarını, nasıl da tane tane dinlediğimi anımsıyorum. Kendi eliyle yaptığı kitaplığımızda çok kitap vardı ve mutlaka her akşam açar birini okur, sonra kafasını kaldırır, düşünür, arada kendi kendine sessiz hesaplaşmalar yapar ve sonra yeniden okurdu. Okumayı keşfetmeden önce onun anlatımları ile beslendim. Sorduğum herşeye cevap verirken, ben yeniden bir daha anlatsın, o bilgi dağarcığı hiç susmasın isterdim. O durumu, o yaşta tam bu cümlelerle kavradığımı elbette söyleyemem. Sadece izleyerek taklit etme yeteneğim, başkalarının bunu bende keşfine sebep oldu.
Şiir, edebiyat, kitap okuma alışkanlığı, sanat müziğine yatkınlık, sır tutmak, yaptığı işte titizlik hep ondan görerek taklit ettiğim ama sonradan da hayatımın merkezine yerleşen özelliklerim oldular.
Ergenlik ve sonrasında etkilendiğim şair, yazar, gazeteci kimlikleri olan kişiler de oldu. Parça parça onlardan da hayatıma eklediklerim vardı. Ancak ilk ve en önemli etkilenmeyi babamda yaşadığımı şu anda gayet net görüyorum.
Şimdi rahmetli olmuş babamın ardından baktığımda, işinde ve düşüncelerinde çok iyi ama kendini gösterme, ifade etme konularında eksik olduğunu ve çekingen, içe dönük yapısını görüyorum. Bu yüzden yaşamda istediği tonda ses çıkaramadığını anlıyorum.
Belki de bayrağı ondan tam da bu noktada bu yüzden devraldığımı, ileriye taşıdığımı algılıyorum. Babamı örneklediğim için memnunum ve kendimi geliştirmemi sağlayacak fikir yapısını bende işlediği için de.
Teşekkürler hayat !..
|)__)
-”-”-
not: kullanılan görsel Google' dan alıntıdır.
