(Tchaikovsky - Violin Concerto, Op. 35 - I. Allegro moderato)
***********************
Cep telefonuna dit dit diye gelen uyarı sesinden, yine yeni bir mesaj olduğunu anladı. İçinden "bu telefonlar icat oldu mertlik bozuldu !" diye geçirdi. Artık herkes herşeyi bir çırpıda parmaklarıyla tık tık diye tuşlara vurarak, kimseyle karşı karşıya gelmeden, ses selam duymadan hallediveriyordu işte gündemde ne varsa. Çocukluğunda ailecek eş,dost, komşu ziyaretleri yapılır ve mutlaka likör eşliğinde badem ikram edilirdi. Bir de şimdiyi düşündü, yüzünü buruşturarak.
Mesajı açtı baktı, yine bir yakarış, yine bir serzeniş. Bunca bayram mesajından sonra böyle bir şey beklemiyordu doğrusu. O sayfayı çoktan kapatmıştı ve karşı tarafa da bunu çok net iletmişti. Olmuyordu işte bazen, anlaşılmıyordu demek, anlaşılamıyordu mesele. Üstüne bir ağırlık çöktü, iki eli yana sarktı. "Şimdi şurda ölsem, kimse benim ölüm nedenimi bilemeyecek ne yazık" dedi.
"Karmaşık biri olmadım hiç Tanrım sen de biliyorsun ama karşıma hep karmaşık insanlar çıktı. Neydi burdaki öğreti, neyi anlamıyorum ben bir türlü? Yardım et n'olur !"
Kalktı, camı açtı ve önünde ağzını açık tutarak uzun süre durdu. Nefes alamıyordu. Biraz sendeledi, boğazındaki damarları şişti, yüzü iyice kızarmıştı. Eli; kalbini pompalamak istercesine sıkmaya çalıştı göğsünü. Ağzından bir ses çıkmak ister gibi oldu, nefes buhar halinde çıktı ve beyaz bir güvercine dönüşerek göğe doğru uçtu.
*********************
Açık mesaj
ne ötekini dinledim
ne berikini
sadece kalbimdi yol göstericim
bazen de aklım.
ne yaşadım gördümse
tek dert edindim açıklığı
benim hesabıma düşense
hep kapalı kutular.
antrenmanlıydım, iyi koştum
uzaklaştım onlardan
ama her seferinde
adresim bulundu.
diledim ben de;
bir gün beyaz bir güvercine
dönüşüp durmadan uçmayı,
uçmayı, hep uçmayı....
{ಠ,ಠ}
|)__)
-”-”-
Not: fotoğraf google görsellerden.
