kalabalıklara...

Elektrik fişini prize taktığında antika büfenin yanında duran çam ağacının ışıkları yandı. Salon ruhani bir aydınlıkla harelenirken, bu ritüelin onu ne kadar mutlu ettiğini düşündü. Aslında yeni yıl falan bahaneydi. Bu mutluluk ağacını kurmanın, dallarına ışıklı, renkli oyuncaklar, süsler yerleştirmenin ve en sonunda karşısına geçip seyretmenin, herşeyi -tüm olumsuzlukları- unutturduğunu keşfettiğinden beri bunu yapıyordu.

Nüfus olarak kalabalık değildi yaşamı, buna rağmen tek başına da olsa mutlaka gerçekleştirdiği bir şeydi. Ayrıca o, ruhen ve kalben çok nüfuslu olduğunu düşünüyordu. İçinden biri sürü ses, ona bu çabası için teşekkürlerini sunuyordu her seferinde. En çok da, kendisine hediye verilmesini heyecan ve sabırsızlıkla bekleyen çocuk.  

Tebrik kartı hazırlarım düşüncesiyle o anı fotoğraf makinesine hapsetti. Daha zamanı vardı ama dayanamayıp gönderiverdi en sevdiklerine.

{ಠ,ಠ}
|)__) 
-”-”-

not: Fotoğraf objektifimden.