ƸӜƷ ƸӜƷ ƸӜƷ ƸӜƷ
Adam bakışlarıyla, "Aslında seni hep sevdim, sen hiç bilmedin" dedi. Kadınsa meraklı bakışlarla, ne söyleyeceğini bekliyordu.
Yıllar öncesinin yolları kesişmiş iki kişisi, kendilerini sınayan kadere yeniden merhaba diyorlardı bir akşam vakti. İkisi de yaşlarının olgunluğunu saçlarında, yüzlerinde ve bedenlerinde taşıyordu. "Bana böyle bakmanı özlemişim" dedi kadın, sessiz bir sesle. "Ölene kadar.." diye konuştu adam. O anda gök gürledi ve yağmurun habercileri tek tek damlalarını dökmeye başladı.
Yıllar önce ikisi de işten dönerken karşılaşmışlardı, adam kadının yorgun halini farketmiş ve bundan da yararlanarak biraz sohbet için onu alıkoymuştu yolundan. Sadece o gece belki birşeyler olacakken, adam umutsuzluğun ve aşkın verdiği ızdıraptan ağlamaya başlamıştı. Sözlerinin arasında duyulur duyulmaz bir "seni seviyorum" çıkmıştı ağzından ama kadından bir tepki gelmeyince duyulmadığını sanmış, susmuştu. İşte o akşam kadın ilk defa onu yumuşak kollarıyla, şefkatlice sarmış ve onunla birlikte ağlamıştı yağan yağmurla beraber.
Aynı aşk ve aynı yağmurla ölene dek ıslanacağını biliyordu artık adam.
{ಠ,ಠ}
|)__)
-”-”-
|)__)
-”-”-
not; görsel Google'dan alıntıdır.
(* aynı aşk, aynı yağmur)
