"Bu dünyadan kalp kırıklığıyla gideceksin."
Çok
üzgündü. İçi kırıklarla doluydu. Vücudunun onu sınamasından sonra, bir
de onca yıllık ilişkisinin silkelenmesi ona ağır gelmişti.
Herşeyin
"ilk" i ne kadar farklıydı bazı insanlar için. "İlk", başladığında kişi
mutludur, heyecanlıdır. Bu mutluluk yüzüne aydınlık bir gülümseme
olarak yansır. Herhangi bir olumsuzluk bile değiştirmez duruşunu. Ama
zaman ilerleyip "ilk" safhasını geçince tüketim başlar, duygular
erozyona uğrar, çabalar azalır, ağızdan gül dalı gibi çıkan kelimeler,
yerini kurşun ağırlığındaki atışlara bırakır.
O ise, tutunduğu "ilk" e, hayatı devam ederken ve günler ilerlerken de
aynı derecede bağlıydı. Değişen bir şey yoktu. Aynı heyecanı, sevgiyi,
özlemi, merakı, ilgiyi içinde saklı tutuyordu. Tüm duygularını "ilk"
günkü gibi içinde taşıyordu. Hisleri sıcaklığını yitirmemişti, artık hiç
bir şeyi beraber yapmamalarına rağmen. Sağlık durumunun eve ve ilişkiye
yansımasını, yüzünden okuyabiliyordu. Herşeye rağmen yine de onu yanında
istiyordu.
Çünkü ondan güç alıyordu.
Çünkü ona sevgisi bitmemişti.
Çünkü sadece kendi sevgisiyle bile bu ilişkiyi ayakta tutabileceğine inancı vardı.
Çünkü o giderse, yaşamı da bitecekti.
Ama
o gitti. Üstelik en gösterişli törenlerle gitti. Ona bir ceza verir
gibi her hareketini, mutlaka onun da göreceğini bile bile, göstere
göstere ilan etti. Maddesel acıdan çok, manevi acı içini matkap gibi
oydu. Aklından geçen en kötü şeyleri sıraladı, yapmak istedi. Ama
kendisi onu nasıl seviyorsa, onun da diğerini öyle sevdiğini gördü ve
durdu.
Bu
yaşamda, ömrünün böyle bir deneyimle sonlanacağını anladı. Sevdiğine
kalbi kırık olsa da, onu tanıdığı, sevdiği için şükretti ve nihayet onu
almaya gelen yol gösterici meleklere kendini teslim etti.
......
.......
Demiştim sana hatırlarsan:
"Önemli olan zamana bırakmak değil,zamanla bırakmamaktır."
Şimdi bana, geçen o zamanın
Unutulmaz sancısı kalır.
Gittiğim eğer bensem, söyle bana kimden gittim?
Sende yoktum zaten ben, ben yine bende bittim...
"Önemli olan zamana bırakmak değil,zamanla bırakmamaktır."
Şimdi bana, geçen o zamanın
Unutulmaz sancısı kalır.
Gittiğim eğer bensem, söyle bana kimden gittim?
Sende yoktum zaten ben, ben yine bende bittim...
Nazım Hikmet Ran
(Bir Fotoğrafa isimli şiirden)
{ಠ,ಠ}
|)__)
-”-”-
|)__)
-”-”-
Not: kullanılan görsel Google görsellerden alıntıdır.
Tanıdığımız her kişinin hayatımızda bir varoluş sebebi vardır.
YanıtlaSilHayatımızdan çıkan kişilerin de çıktıklarında, bizimle ilgili görevlerini tamamladıklarını düşünmeliyiz.
Sonradan geriye dönüp baktığımızda tüm bu olanların hayatımızdaki anlamına daha rahat vakıf oluruz.
Hayat acısıyla tatlısıyla yaşanmak içindir.
Hayatta herşey yaşanmak, her duygu hissetmek için vardır, haklısın Mahmure.
YanıtlaSilO ilk aradan seneler geçse de unutulmuyor, içsel bir buruklukla süre gelen hayatın arka planında bir cızırtı gibi ya da keskin bir bıçakla atılmış bir çizik gibi ince ince sızlıyor. Hikaye ve onu bütünleyen şiir çok güzeldi. İçinde sonsuz sevgi taşıyanlara ithaf edilmiş olması daha da güzeldi, sabah sabah içimi aydınlattın sevgili Momentos :)
YanıtlaSilSevgili Gizciğim,
YanıtlaSilHayat devam ettikçe, ister yaşamımızın içinde, ister düşüncelerimizde olsun SEVGİ hep yaşayacak... o inançla yazmak da iyi geliyor bana :)
Sağolasın ziyaretin için :)