Gece, evlerin üstüne yaslandı. Yanyana irili ufaklı binalar, karanlıktan korkan çocuklar gibi birbirlerine sığındılar. Ansızın bir gök gürledi ve iri damlalarıyla yağmur döküldü üstlerine. Daha da yaklaştılar birbirlerine, sindiler oldukları yerde. Kimi ışıkları açtı korkudan, kimisi müziği.
Sabaha kadar, sokakların bıçkın delikanlıları gibi tek başına korkusuzca dimdik duran sokak lambalarıyla lafladılar. Gün doğmak üzereyken bu geceyi ve korkularını unutup, sessizce dimdik duracaklardı yine, hiç kimseler farketmeden.
{ಠ,ಠ}
|)__)
-”-”-
Spama düşen yorumlar denetimden geçerek yayınlanacaktır.
Tek kelimeyle.. NEFİSSS!!
YanıtlaSilÖğretmeninden kırmızı kurdele almış çocuk gibi hissettim kendimi biliyor musun HayalKahvem :)))
YanıtlaSilBu mübarek akşam beni mutlu ettin ya, sen de ömrünce mutlu olasın :)))
Yazı gerçekten nefis, devamı gelecek gibi hissedyorum. Ayrıca dostluklarınız Hayal kahvem ile daim olsun..
YanıtlaSilBeğeninize mutlu oldum Profösör. Mırıldanır gibi yazdım bu yazıyı. Devamı gelir diye düşünmedim. Kısacık bir fragman gibi, içinde devinimleriyle sundum sadece. :)
YanıtlaSilDostluk güzel şey.. Herkesin dostluğu daim olsun dilerim.