2008 şubatından beri blog dünyasındayım. Tek başıma sürdürdüğüm yazarlık kadrosuna, genç bir soluk katılacak artık. Farkındalığı yüksek, kişisel gelişim anlamında kendine epey yatırım yapan ve halen de devam eden, çevresine de minik sihirli dokunuşları olan biri Miia.Stella.
İnstagramdaki sayfasında güzel cümlelerini takip ederken çıktı bu fikir. Blog açma fikrine sıcak bakmasa da, bir şeyler yazmayı sevdiğinden, ona hazır bir sayfa sunmak istedim. İstediğini gönlünce yazabileceği, birlikte keyifle paslaşabileceğim biri.
"Güçlü çocuklar yetiştirmek, yaralı yetişkinleri düzeltmekten* kolaydır demiş Frederick Douglass.
(*Tercümede aslına olabildiğince sadık kalmaya çalıştım, fakat düzeltmek yerine dönüştürmek, bilinçlendirmek de denebilir. - It is easier to build strong children than to repair broken men.)
Eskiden ne de olsa anne değilim, çocuklarla ilgili tüm konular benim dışımda kalıyor diye düşünürdüm. Sonra bu gelişim yolculuğuna başlayınca, bu düşünce tarzının artık bana göre olmadığını hızla anladım.
Öncelikle içimdeki çocukla karşılaştım. Varlığından bile haber olmadığım bu yanım ile karşılaşmanın nasıl bir şok olduğunu tahmin edebilirsiniz. Bugün olduğum insan olmamı sağlayan inançların, davranışların, düşüncelerin kökeni dönüp dolaşıp küçük yaşta yaşadıklarıma bağlanıyordu. Her ne kadar kendimi olgun olarak tanımlasam da, strese girdiğimde, saldırı altında hissettiğimde, pörtleyen yine çocuk bilincimdi.
Sonrasında, karşıma ailemin ve dostlarımın çocuk halleri çıktı. Onları anlamaya çalıştım, neler yaşamışlar? Hayattaki seçimlerini neden belirli bir şekilde yapıyorlar?
Ve olay dönüp dolaşıp hepimizin içindeki çocuğa geldi. Bu yetişkin yaşımızda artık kendi kendimize ebeveynlik etmenin ne kadar önemli olduğuna.
Huzurlu ve dengede olabilmemiz adına içimizdeki çocuğun güvende hissetmesi çok önemli. Bu da demektir ki, huzurlu ve dengeli gelecek nesiller istiyorsak, şimdiki çocukların güvende hissedeceği ortamlar yaratmak düşer bize. Çocuğumuzun olup olmadığının bir önemi kalmıyor bu aşamada, bizler sadece varlığımızla bile öğretmenlik yapan canlılarız. Kime ne zaman ilham olduğumuzu çoğu zaman farkında bile olmuyoruz.
Şu anki halinizle, neye ilham oluyorsunuz sizce?
Bu sorunun cevabını düşündükten sonra da, bence içimizdeki çocuğu gülümsetecek bir şey yapmak için harika bir gün bugün. Ben birazdan erik alıp, avucuma da biraz tuz döküp kıtır kıtır yiyeceğim, ilk okul zamanı eve dönerken yaptığım gibi :) Hepimizin çocuk ve egemenlik bayramı kutlu olsun!"
Hoşgeldin sevgili Miia ♥‿♥
{ಠ,ಠ}
|)__)
-”-”-
not: kullanılan görsel miia.stella' nın sayfasından alıntıdır.
