VE ANSIZIN

Ölüm aslında hep yanıbaşımızda.
Ama biz onu her gün unutarak uyanıyoruz.

Hayatımızdaki bazı insanları da, hiç ölmeyecek gibi düşünüyoruz. 
Onlar için biçtiğimiz zaman dilimi, bizimle beraber yürüyor. 
Hasta veya sağlıklı olmaları da değiştirmiyor bunu. 

Sanki bir sonsuzluk içinde yüzüyormuşuz gibi.

Ama gidecek olan gidiyor.
"Aslında biliyorum ölecektik" diyorsun içinden, ama senden önce giden birini özleme duygusu bedenini fena halde sarınca,
basıyorsun feryadı. 

Bazen de donup kalıyorsun, feryatların içinde yankı buluyor.



"Hey Ahiretlik! Bunları sana söylüyorum. 
Ne zaman bilmiyorum ama önünde sonunda.. biliyorsun.
Tüm duygulardan geçtim. Kabuldeyim şimdi.
Ordaki aşamaları merak etmiyor değilim.
Her şey zamanını bekliyor değil mi?"

{ಠ,ಠ}

|)__) 

-”-”-

not: kullanılan görsel Yandexten alıntıdır.

#anlatkibilinsin

Bazı "şeyleri" kendimize saklamadan paylaşmalıyız. Kanser hastaları geçirdikleri aşamaları, alzheimer, parkinson, ms vs hastalıklarıyla boğuşan hasta yakınları yaşadıklarını paylaşmalılar ki, bu konuda sıfır kilometrede olanlar neyle karşılaşacaklarını kestirebilsinler.

Bir nevi yol haritası gibi. 

Aslında bir şey dikkatimi çekti. Hiçbir hastalıkla hemhal olmayanların daha çok bilgilenmesi gerek. Aksi takdirde videoda 12. dakikada izleyeceğiniz kızın anlattığı asansör olayındaki gibi birdenbire yaftalanabilirsiniz. O kızın boğuştuğu rahatsızlığından çok, böyle incitici bir şekilde adlandırılması çok acı vericiydi. 

Her hastalık, günün birinde sağlıklı bir insanın kapısını çalabilir. 

Unutmamalı...

{ಠ,ಠ}

|)__) 

-”-”-