"Bu dünyadan kalp kırıklığıyla gideceksin."
Çok üzgündü. İçi kırıklarla doluydu. Vücudunun onu ağır bir hastalıkla sınamasından sonra, bir de onca yıllık ilişkisinin silkelenmesi ona ağır gelmişti.
Herşeyin "ilk" i ne kadar farklıydı bazı insanlar için. "İlk", başladığında kişi mutludur, heyecanlıdır. Bu mutluluk yüzüne aydınlık bir gülümseme olarak yansır. Herhangi bir olumsuzluk bile değiştirmez duruşunu. Ama zaman ilerleyip "ilk" safhasını geçince tüketim başlar, duygular erozyona uğrar, çabalar azalır, ağızdan gül dalı gibi çıkan kelimeler, yerini kurşun ağırlığındaki atışlara bırakır.
O ise, tutunduğu "ilk" e, hayatı devam ederken ve günler ilerlerken de aynı derecede bağlıydı. Değişen bir şey yoktu. Aynı heyecanı, sevgiyi, özlemi, merakı, ilgiyi içinde saklı tutuyordu. Tüm duygularını "ilk" günkü gibi içinde taşıyordu. Hisleri sıcaklığını yitirmemişti, artık hiç bir şeyi beraber yapmamalarına rağmen. Sağlık durumunun eve ve ilişkiye yansımasını, yüzünden okuyabiliyordu. Herşeye rağmen yine de onu yanında istiyordu.
Çünkü ondan güç alıyordu.
Çünkü ona sevgisi bitmemişti.
Çünkü sadece kendi sevgisiyle bile bu ilişkiyi ayakta tutabileceğine inancı vardı.
Çünkü o giderse, yaşamı da bitecekti.
Ama o gitti. Üstelik en gösterişli törenlerle gitti. Ona bir ceza verir gibi her hareketini, mutlaka onun da göreceğini bile bile, göstere göstere ilan etti. Maddesel acıdan çok, manevi acı içini matkap gibi oydu. Aklından geçen en kötü şeyleri sıraladı, yapmak istedi. Ama kendisi onu nasıl seviyorsa, onun da diğerini öyle sevdiğini gördü ve durdu.
Bu yaşamda, ömrünün böyle bir deneyimle sonlanacağını anladı. Sevdiğine kalbi kırık olsa da, onu tanıdığı, sevdiği için şükretti ve nihayet onu almaya gelen yol gösterici meleklere kendini teslim etti.
......
.......
Demiştim sana hatırlarsan:
"Önemli olan zamana bırakmak değil,zamanla bırakmamaktır."
Şimdi bana, geçen o zamanın
Unutulmaz sancısı kalır.
Gittiğim eğer bensem, söyle bana kimden gittim?
Sende yoktum zaten ben, ben yine bende bittim...
"Önemli olan zamana bırakmak değil,zamanla bırakmamaktır."
Şimdi bana, geçen o zamanın
Unutulmaz sancısı kalır.
Gittiğim eğer bensem, söyle bana kimden gittim?
Sende yoktum zaten ben, ben yine bende bittim...
Nazım Hikmet Ran
(Bir Fotoğrafa isimli şiirden)
|)__)
-”-”-
(*) Selma Ann Desmond anısına
Kalbi kırık olsa da onu tanıdığı,sevdiği için şükretmesi ayrı bir incelik. Keşke kalpler kırılmasa.Bu arada şiir de çok hoş. Kaleminize sağlık:)
YanıtlaSilHüzünlü bir durum.. bir taraf çok sever ama diğer taraf bitmiştir. Ah evet kalpler kırılmasa, bir düğme olsa ve kapatsak anında onu ve acımasa ne kalbimiz, ne ruhumuz.
SilYorumunuza çok teşekkür ederim.. sevgiler,
Çok güzel bir yazı olmuş.Kaleminize yüreğinize sağlık. Sayfama hoş geldiniz, safalar getirdiniz. Evet 100. üyem oldunuz. Ben de merak içinde bekliyordum acaba kim olacak diye. İnşallah üyeliğinizle birlikte bloguma şans, hareket, bereket de gelir. Daha nice, güzel paylaşımlarda buluşmak dileğiyle. Sevgiler :))
YanıtlaSilSiz de hoşgeldiniz :) ilk defa 100. üye oldum :) İnşallah, sizinki gibi güzel bir sayfayı tanımak için ziyaret edecek arkadaşlar da. Beğenmenize ve yorumunuza çok teşekkürler. Sevgiler benden :)
SilKalp kırmayı hiç sevmesem de bazen insanların dogruları görebilmesi icin kirilmasi gerekiyor. Dünya ne toz pembe nede meleklerin mekanı.
YanıtlaSilBu güzel hikayeyi şiirle sonlandirmak ayri güzel olmus. 😆 Sevgilerimle
Bazı durumlarda olabilir ama sağlıkla cebelleşen birini, sonu zaten ölümle bitecek bir yolda olan birini kırmak ağır bir durum :/
Silbu dünya böyle bir yermiş zaten haklısın..
Beğenmene ve değerli yorumuna teşekkür ederim :) <3
ne kadar hoş dizelerin maalesef ki böyle gerçek olaylara o kadar tanık olamaya başladık ki....
YanıtlaSilHepimizin istemeden de olsa tv de, gazetede gözümüze sokulan olaylardan bir küçük alıntı yaptım. Her iki tarafın duygu düşüncesiyle bakmaya çalıştım.. çok teşekkürler beğenine. Sevgiler
Silhayat işte, herkes bize bir hediyedir yaa :)
YanıtlaSilBak bu önemli bir nokta, haklısın.. hayatımıza giren herkesten mutlaka bir şey öğreniyoruz. O insanlar ya hayatımızda daha parlak bir yıldız olup ışıklandırıyor ya da sönüp milyarca yıl uzakta kalıyorlar. :)
SilO çok sevdiklerimiz,birer birer gitmeye başlayınca önce yoğun bir boşluk,sonra hayatın anlamsızlığı...Ama tabi hayat devam ettiği için bir süre sonra silkinip yine devam ediyoruz...
YanıtlaSilAynen öyle canım... herşey geçiyor, herşey unutuluyor..
SilAslında biten her şey ne kadar da çok şey öğretiyor insana, ah bir de kalp kırıkları göğüsümüze batmasa. Zaman zaman diyorlar, sadece yaralar dağlanıyor. Ne zaman baksan izi bir şeyler hatırlatıyor. Kaleminize sağlık :)
YanıtlaSilNe güzel bir yorum.. mükemmel bir yazı başlangıcının paragrafı :)
SilÇok teşekkürler ziyaretinize, sevgiler,
Ben yine masada uyuyakalmadan; çok hüzünlendiğimi, hikâyeme benzediğini ve ancak şükretmem gereken şeyleri anlamanın, üstelik bunları düşünememenin bende yarattığı utanmaya benzer bir duyguya kapıldığımı yazabilirim. Seni seviyorum canım. Güzel bir uykunun içinde olman dileklerimle...
YanıtlaSilSevgili Ececiğim, bu yazdığım da gerçek bir olay. Ben de çok etkilenip, oturup o kişiyle empati yapmaya çalışarak yazdım. Hepimizin hayatları bir cetvelle çizmişsin gibi kesişiyor, hepimiz birbirimizden bir şeyler alıyoruz. Hayatlarımızın yükü böylece hafifliyor işte. Ben de seni seviyorum canım. :)
SilYazılarınız gerçekten çok güzel. Tebrik ederim. Okumayı seven bir insan olarak takipteyim
YanıtlaSilHoşgeldiniz Berlin :) Beğenmenize çok sevindim.. Hislerimiz karşılıklı. Teşekkürler, Sevgiler,
Sil