bereketli pazar (6)

 Buena Vista Misafir Evi pek şirindi.

Bu dükkân hepimizin dikkatini çekti birden. "Issız Adam" da film mekanı olarak kullanılmıştı. Ada' nın dükkanı :)

Kale gibi duran,

 ser verip sır vermeyen,

 buyursun içeri Tanrı misafiri diyen,

 tarihe meydan okuyan,

ve buram buram aşk kokan kapılardan geçtik.

 Cihangir meydanına geldiğimizde Firuzağa çeşmesini fotoğrafladıktan sonra farkettim ki, hemen önündeki amca yüzünü kapatmış :)

 Cihangir kahvesindeyiz. Epey eski olduğu anlaşılan çeşmeyi de vizöre aktardıktan sonra oturup enfes bir ada çayını yudumluyordum ki, bu sefer diğer hamarat blogdaşımız Kara Kitap ıspanaklı gül böreği ikram etti ve midemiz de bayram etti :) (not:ziyadesiyle acıkmış olduğumdan fotoğrafını çekmeyi akıl edemedim)

 Artık dönüş yolundayız ve karşımızda İtalyan Hastahanesi

 Defterdar Yokuşundan aşağı iniyoruz, karşı semalarda camii siluetleri de ekleniyor mutluluğa.

 Kaptan-ı Derya Kılıç Ali'nin, 1580 yılında Mimar Sinan'a yaptırdığı Kılıç Ali Paşa Camii, İstanbul'unTophane semtinde bulunmaktadır. Camiinin bahçesinden geçerken derin zenginliğin renkleri beni cezbetti. (not: camii ve külliyeyle ilgili bilgilere şurdan ulaşabilirsiniz.)

 İşte bir ara sokak keşfi, o güne ait ve özel. Rehberimiz İstanbul hiç bir detayı atlamadı, ilk defa gördüğüm bu yer Fransız Geçidi olarak anılmakta ve eskiden fransız gemicileriyle tüccarlarını buluşturan iş merkeziymiş. Restore edilmeden önceki fotoğraflarını görmek isterseniz buraya tıklayın derim.

 Ah Kız kulesinin aşığı sevgili Galata :)

 Kocaman bir günü adım adım arşınladık ve sonuna geldik. Hava pembeleşti, deniz dalgalı, martılar kahkahalı...

Söz bitti. Güzel güne eşlik eden dostlara teşekkür etmek için, aşık olduğumuz İstanbul' un hüzünlü siueti eşliğinde, en beğendiğim bölümlerinden aldığım satırlarla, değerli şair Attilâ İlhan' ın İstanbul Ağrısı şiiriyle veda etmek istiyorum bu yazı dizisine.

"..................
Tophane İskelesi'nde diesel kamyonları sarhoş
Direksiyonlarının koynuna girmiş bıçkın şöförler
Uykusuz dalgalanıyor
Ulan İstanbul sen misin 
Senin ellerin mi bu eller 

Ulan bu gemiler senin gemilerin mi 

Minarelerini kürdan gibi dişlerinin arasında 

Liman liman götüren 

Ulan bu mazot tüküren bu dövmeli gemiler senin mi 

Akşamlar yassıldıkça neden böyle devleşiyorlar 

Neden durmaksızın imdat kıvılcımlari fışkırıyor 

Antenlerinden 

Neden

.................

.................

Hiç bir gün hiçbir postacı kapımı çalmasa 
Yanılmıyorsam 
Sen eğer yine İstanbul'san 
Senin ıslıklarınsa kulaklarıma saplanan bu ıslıklar 
Gözbebeklerimde gezegenler gibi dönen yalnızlığımdan 
Bir tekmede kapılarını kırıp çıktım demektir 
Ulan bunu sen de bilirsin İstanbul 
Kaç kere yazdım kimbilir 
Kaç kere kirpiklerimiz kasaturalara dönmüş diken diken 
1949 Eylül'ünde birader mirc ve ben 
Sokaklarında mohikanlar gibi ateş yaktık 
Sana taptık ulan 
Unuttun mu 
Sana taptık."

(bitti)

{ಠ,ಠ}

|)__) 

-”-”-

n

ot: fotoğraflar ​

M©MENT©S

​ arşivindendir.​