ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ
Çünkü gereğinden fazla özler dünü,
Hak ettiğinden fazla düşünür yarını,
Ve hiç hak etmediği kadar bilinçsizce yaşar bugünü...
Her insan mutlu olamaz...
Çünkü gereğinden fazla özler hayatından çıkanları,
Hak ettiğinden daha büyük umutla bekler hayatına girecekleri,
Ve asla göremez yanı başındakileri...
Tolstoy
{ಠ,ಠ}
|)__)
-”-”-
Vayy..
YanıtlaSilNe zormuş doğru olanı yapmak.
Yanı başımdakilere baktım hemen.
Gördüm de.. ne gördüm.
Kimse bana bakmıyordu.
Kimi geçmişe dalmış..
Kimi geleceği umuyordu.
Onlara küstüm.
Papatya hoşgeldiniz... ama siz de mutsuzluğa aday yazmışsınız kendinizi, çevrenizdekilere küserek :) oysa gören gözlerle buluşturmak gerek bakışları..
YanıtlaSilMutlu olmakta zorlananlardanım ben :(
YanıtlaSilEbruli güncem, seni izlediğim kadarıyla sanmıyorum ama belki belli zamanlarda enerjin düşüyordur..
YanıtlaSilçok güzel , hemen çalıyorum izninle..
YanıtlaSilElbette Buket... bir kişiye ait değildir artık bu satırlar, herkesindir :))
YanıtlaSilSevgili Momentos, Tolstoy'un her satırını okurken ona beslediğim derin hayranlık daha da arttı. Yanı başımızdakileri görmeden anın tadına varamadan yaşayan insanlar için yazılmış bir ağıt tadında bu şiir. Harika gerçekten.
YanıtlaSilŞiir benim hayatımda çok önemli ve çok özel bir yerde... Ne kadar ince mesajlar veriyor Tolstoy usta bu satırlarda..
YanıtlaSilVe hatta.. belkide.. vursun davullar??? :)
YanıtlaSilMahmure :)
YanıtlaSil