arkası yarın 2

 Mar, ürkek adımlarla evin basamaklarını çıktı. Verandayı lambası epey kirlenmiş bir avize aydınlatıyordu. Kapı açılırken gıcırdadı.

Adam içeri seslendi "Anne, misafirimiz var". Mutfak olduğunu tahmin ettiği yönden sesler geliyordu. "Duymadı galiba ben haber vereyim" dedi ve onu salonda bıraktı. Evin dışı olduğu kadar içi de dökülüyordu. Parkeler yer yer çürümüş o kısımlar sehpa, koltuk gibi eşyalarla kapatılmaya çalışılmıştı. Salonda iki büyük koltuk ve tek kişilik eski bir berger, ortada neredeyse yemek masası büyüklüğünde, boyası eskimiş, çizik çizik olmuş bir sehpa vardı. Köşede eski tarz bir büfe, üstünde bir radyo tam önünde de 2 adet sandalye duruyordu. Bacaklarının titremeye başlamasıyla artık ayakta duracak gücü kalmadığını anladı. Koltuğa ilişiverdi. 

Adam biraz sonra elinde bir tepsiyle geldi. Tepsinin içinde bir tabakta iki dilim kek ve bir fincan çay vardı. Sehpaya koyarken, "Annemin biraz işi var az sonra gelecek" dedi. Mar, teşekkür ederek tabağı aldı ve hemen ağzına bir parça kek attı. Gerçekten tadı nefisti, çayıyla birlikte keki yiyince kendini iyi hissetti. "Siz ziyarete mi geldiniz Sanchez ailesini?" diye sordu adam. "Bir nevi öyle. Aslında Bay Sanchez uzaktan bir akrabam. Annemin büyükdedesinin teyzesi tarafından. Ama herkes bir yere savrulunca görüşemez olmuşlar, araya ölümler, yaşlılıklar da girince" sustu. Gözkapaklarının ağırlaştığını hissediyordu. Biraz uyuyup dinlensem diye düşündü ama hemen oturduğu koltukta dikleşti ve gözlerini iyice açmaya çalışarak, "siz uzun zamandır komşusunuz sanırım onlarla" dedi. Adam, "Benim annem de bu evde doğmuş, dedesi de" dedi, gülerken ağzındaki eksik dişlerin çirkin görüntüsünü unutarak. "Annenizin yardıma ihtiyacı varsa..?" deyince adam hemen yerinden kalkıp, "ben bakayım" dedi. Mar daha fazla dayanamadı, gözleri kapandı, koltukta yana devrildi.

*******************

Mar gözlerini açtığında koyu bir karanlığın ortasındaydı. El yordamıyla etrafını tanımaya çalıştı. En son koltukta oturuyordu. Şimdi nerdeydi, allahım beyni patlayacak gibiydi, içini müthiş bir korku kapladı. Eli bir lambaya değdi, hemen düğmesine bastı. Hafif bir ışıkla aydınlanan odaya baktı. Üzerinde oturduğu tek kişilik bir yataktı, başucunda bir komodin, bir lamba ve bir sürahi ile bir bardak vardı. Eski tip bir dolap, hemen yanında çalışma masası ve eski tarz bir sandalye ile oda tamamlanıyordu. Buraya nasıl geldiğini ise bilemiyordu. Yataktan kalkıp kapıya elini attı, kapı açılmıyordu. Üst üste denedi, herşey müthiş bir gerilim hikayesine aitti sanki. Gittikçe artan panik damarlarındaki kanın daha hızlı akmasına, bu da yeni bir kriz geçirmesine sebep olacaktı. Kapıyı hızla itmeye, yumruklamaya başladı. Bağırmaya çalışıyor ama sesi çıkmıyordu. Bir kez daha yumrukladı kapıyı ve olduğu yere yığıldı kaldı.

(devamı gelecek)

{ಠ,ಠ}

|)__) 

-”-”-

(kullanılan görsel buradan alıntıdır.)